حالا که دیگر جـا نـمـانـدم اربـعـین را            می‌بوسم از جان، جای‌جایِ این زمین را

این خاک که این روزها بوسیده در راه            صحـنِ کـف پـاهـای یـاری نـازنین را

آقا کجایی تا که همچـون جـاده من نیز            بر خاکِ پـاهـای تو بگـذارم جـبـین را

بین کدامین موکب امشب با حـضورت            خوشحال کردی مردم جاده‌نـشین را؟!

دیــدیــم بــا قــصـد شـکـار زائــرانـت            موکب به موکب چشم‌های در کمین را

بــر دوش خــود آورده‌ام بـــار ســـلامِ            جامـانـده‌هایی دلشکـسته، دل غـمـین را

پا در مسـیـری می‌نـهـم که قـبلاً از آن            بُـردنـد اهـلِ بیتِ شـاهـنـشـاه دین را...